Twiggy - ikona lat 60-tych. Kim była i co nosiła?

Lata 60-te to dla kobiet czas wolności, eksperymentowania i odważnych wyborów. Tradycyjne podejście do wyglądu zastąpiło wyrażanie samej siebie, buntowniczy wręcz styl życia. Schludne fryzury, długie puszyste sukienki i spódnice odchodzą do przeszłości. Jasne i wirujące kolory. Psychodeliczne koszule, długie włosy. Kobiety nosiły niesamowicie krótkie spódnice. Prawdziwy wybuch fantazji, która zaledwie dziesięć lat wcześniej byłaby nie do pomyślenia.

Niesamowite lata 60-te

Po raz pierwszy od XIX wieku Londyn, a nie Paryż, był centrum świata mody. Brytyjski wpływ nie zatrzymał się na Beatlesach. Rozprzestrzenił się na wszystkie dziedziny życia, zwłaszcza modę. Choć przeobraził wygląd kobiet to nie uznano go za okres rewolucyjny, ponieważ wszystko bazowało jedynie na modyfikacji istniejących trendów. Lata 60-te charakteryzowały się wieloma różnorodnymi trendami. Była to dekada, która złamała wiele obowiązujących dotychczas zasad mody, odzwierciedlając wiele ruchów społecznych w tym okresie.

Kolorowe ubrania wymagały równie kolorowej biżuterii. Królował glamour z krzykliwymi złotymi wzorami i perłami. Młodzież, z obsesją na punkcie sztucznych plastików, winylu i jasnych kolorów, preferowała biżuterię inspirowaną pop-artem. Geometryczne kształty pojawiły się na dużych wiszących kolczykach. Duże grube bransoletki lub kilkanaście cienkich bransoletek brzęczących wzdłuż gołych ramion. Kształty, dość kapryśne w swojej wymowie nadal były popularne, choć o jaśniejszych kolorach i bardziej komicznych motywach. Fryzury też przeszły swoistą metamorfozę. Bardzo krótkie, spopularyzowane przez Twiggy i Mię Farrow. Chłopięcy wygląd. Później doszły fryzury mocno rozbudowane dzięki zastosowaniu lakieru. Natapirowane włosy jednocześnie pomniejszały obrys twarzy. Duża objętość sprawiła, że twarze wydawały się mniejsze i bardziej lalkowe.

Przeczytaj także: Brigitte Bardot ikona po wsze czasy

Moda tamtych lat

Typowy dzienny look – składający się z bulwiastego kapelusza na wysokiej bufiastej fryzurze, sylwetki z głębokimi pachami i szerokimi rękawami oraz zaokrąglonej kurtki, która zwęża się u dołu. Na wieczory był to smukły wygląd. Sukienki z długim stanem, często z bluzką, zastąpiły dopasowaną talię i luźną spódnicę. Długa sukienka z cekinów lub kryształowych koralików zastąpiła bufiastą sukienkę. Dopasowane spódnice do spodni stały się stałym elementem w podróżach, strojach ulicznych i imprezach domowych. Krótkie spódnice noszone z butami na niskim obcasie, kładły większy nacisk na nogę. Płaszcze, garnitury i sukienki bez kołnierzyków tworzyły efekt długiego kołnierza. Niektóre sukienki miały drapowane krowie grzbiety, aby zintensyfikować wydłużony wygląd. Futra i kapelusze utrzymały swoją popularność. Tiulowe turbany wirujące swobodnie wokół głowy wieczorem nie tylko zyskały akceptację haute couture, ale były sprzedawane we wszystkich sklepach z kapeluszami. Strój uzupełniały buty. Buty GO GO to kultowy styl obuwia lat 60-tych. Białe buty po raz kolejny stały się modne. Tradycyjnie białe, zostały wprowadzone w połowie dekady, ustalając klasyczny wygląd buta z niskimi obcasami i wysokością do tuż poniżej kolan. Jednak z biegiem czasu termin ten rozrósł się do wielu podobnych stylów, w tym wersji do kolan, innych kolorów.

Uzupełnieniem stroju był makijaż. Duże oczy to podstawowe elementy klasycznego wyglądu lat 60- tych. W połączeniu z bladymi ustami i matową cerą. Gruby, skrzydlaty eyeliner był dominującym wyglądem przez dekadę, ale nie był to jedyny sposób, aby wyróżnić swoje oczy. Długie rzęsy w stylu Twiggy, cienie do powiek w chłodnych odcieniach, takich jak niebieski, oraz odważny makijaż stały się również popularnymi sposobami na zaznaczenie oczu.

Przeczytaj także: Encyklopedia stylu – mała czarna

Twiggy – ikona mody

Trendy ustanowione przez słynnych projektantów stały się popularne a oni sami zyskali na sławie dzięki modelkom. To one tak na prawdę odpowiadały za ich popularyzację i stały się wyznacznikiem obowiązującej mody. Inspiracją dla kobiet.

Ikoną mody lat sześćdziesiątych była Lesley Hornby, która przeszła do historii światowej mody jako Twiggy. Żaden z magazynów o modzie z 1960 roku nie byłby kompletny bez wspomnienia Twiggy. To ona ugruntowała miejsce krótkiej fryzurze – pixie crop, które Leonard, fryzjer gwiazd, wykonał dla niej w 1966 roku. Twiggy, jedna z największych muz wszech czasów, szybko zyskała sławę jako supermodelka, dzięki gęstym rzęsom i chłopięcemu wyglądowi. Niemal z dnia na dzień stała się twarzą dekady. Jej styl, natychmiast rozpoznawalny, został uwieczniony na wszystkich niemalże przedmiotach, od sitodruków Andy’ego Warhola po torby na zakupy M&S.

Twiggy była symbolem ruchu minispódniczki. Jej elficka talia, oczy łani, grube rzęsy i dziecięcy wygląd ostro kontrastowały z dojrzałymi modelkami z poprzedniej dekady. Uosobiała ideał kobiecego piękna tamtych lat. Wąskie biodra, małe piersi i 1,68 m wzrostu. Wynalezienie pigułki antykoncepcyjnej miało swój niewątpliwy wpływ na wyrażanie siebie przez kobiety. Teraz mogły odkrywać i oddawać się swojej seksualności bez obawy, że zajdą w ciążę, a minispódniczka przekazała tę nowo odkrytą wolność. Długość sukienki stała się oznaką pewności siebie. Długość rąbka była wprost proporcjonalna do tego, co kobiety czuły na temat własnego wyzwolenia seksualnego. Krótkie spódnice nie miały na celu wzbudzania męskiego zainteresowania seksualnego, ale raczej były sposobem na przyciągnięcie uwagi. To kobieta decydowała, czy taka uwaga jest jej potrzebna. Siła seksualna poprzez modę. W Japonii mini-spódniczka stała się hitem za sprawą wizyty w tym kraju głośną wizytą Twiggy, muzy Mary Quant. Czasopisma kwestionują “moralność” kobiet noszących te spódnice. Ale w 1969 roku żona premiera Eisaku Sato, Hiroko, zdecydowała się na mini podczas oficjalnej podróży do Stanów Zjednoczonych.

Twiggy - ikona lat 60-tych — Fot: Twiggy – ikona mody

Kim była Twiggy?

Twiggy urodziła się 19 września 1949 roku jako córka ojca mistrza stolarskiego i pracującej matki, kasjerce w supermarkecie.

W wieku 16 lat była shampouineuse w Neasden, robotniczej dzielnicy Londynu. Salon fryzjerski, który będzie jej drogą do sławy. To właśnie w nim Nigel Daves zauważył ją w 1966 roku. Skorzystała z rady Davesa i przyjęła za pseudonim swój dziecięcy pseudonim Twiggy: gałązka. Wkrótce potem została zauważona przez dziennikarza modowego z Daily Express, który napisał “Nazywam tę dziewczynę twarzą 1966 roku”. Przyjechała do Nowego Jorku w marcu 1967 roku i pojawiła się na okładce Vogue France w maju w wieku 17 lat. Często kojarzona z kreacjami Mary Quant, Twiggy szybko stała się emblematyczną postacią Swinging London. Okładki następują po sobie: Elle, Vogue US. Twiggy eksploduje swoją osobowością w tym uniwersum. Twiggy nie była pin-up girls. Jej płaskie obcasy, chłopięcy krój, androginiczny wygląd inspirowały największych twórców epoki takich jak Andy Warhol.

Szczupła dziewczyna z chłopięcą talią na zawsze wstrząsnęła światem mody, stając się pierwszą gwiazdą w historii mody, idealnym kontrprzykładem kobiecego kanonu piękna jak napisano w New Yorkerze. Po zaledwie czterech latach modelingu, w 1970 roku, Twiggy przerwała karierę modelki. Oświadczyła: “Nie możesz być wieszakiem na ubrania przez całe życie”. W 1971 roku zajęła się filmem i muzyką, grając w filmowej adaptacji musicalu “The Boy Friend”. Film zdobył dwa Złote Globy. W tym samym roku wyszła za mąż za amerykańskiego aktora Michela Witneya, z którym miała córkę Carly, urodzoną 7 lat później w 1978 roku.

Kariera Lesley Hornby

W 1973 roku pozowała z Davidem Bowie do okładki albumu Pin Ups. W swoim albumie Alladin Sane,Bowie wspomina Twiggy’ego, kiedy śpiewa “Twig the wonder kid” w piosence Drive-in Saturday. Twiggy wydała album Twiggy and the Girlfriendsw 1971 roku. Nie odniosła wielkiego sukcesu w Stanach Zjednoczonych czy w Anglii, ale płyta zdobyła monumentalny sukces w Japonii. W 1980 roku pojawiła się w Blues Brothers Johna Landisa. W 1988 roku ponownie wyszła za mąż za aktora Leigh Lawsona i zamieszkała w Londynie. W latach dziewięćdziesiątych prowadziła własny talk show “Twiggy’s people”, zanim dołączyła do jury programu “America’s next top model”. Nadal żyje swoją pasją do mody, regularnie pozując i projektując gotowe do noszenia kolekcje brytyjskiej marki Marks & Spencer. W 2015 roku została twarzą L’Oréal. 14 marca 2019 roku została nobilitowana przez księcia Karola, jako wyraz uznania za jej niezwykłą karierę i międzynarodową sławę. W Londynie, w wieku 69 lat jest teraz Dame Twiggy Lawson.

Twiggy zawsze twierdziła, że jej szczupła sylwetka jest naturalna. Była w stanie utrzymać szalone tempo swojego życia jako gwiazda dzięki nienagannemu stylowi życia, trzymając się z dala od narkotyków tak popularnych wśród celebrytów tamtych czasów. W 2010 roku, że stwierdziła, że obecne supermodelki za zbyt chude. “Byłem naprawdę chuda w 1960 roku, ale to było naturalne… Jadłam. Zawsze mówiłam, że wyglądam jak mój ojciec, który też był bardzo szczupły, więc myślę, że to genetyczne. Nigdy nie pójdę spać bez usunięcia makijażu, jest to po prostu obrzydliwe, nawet jeśli jesteśmy pijani. Ale moim ostatecznym sekretem piękna jest sen. Jeśli mogę, śpię co najmniej dziewięć godzin.”

Swobodna piękność

Zostanie bez wątpienia zapamiętana jako swobodna piękność, która naznaczyła pokolenie, łamiąc kody i redefiniując granice mody i gatunków. Była pierwszą modelką, gwiazdą w historii, prawdziwą ikoną lat sześćdziesiątych znaną na całym świecie.

“W pewnym sensie to moje włosy zapoczątkowały moją karierę.” Stwierdziła “Vogue” UK, Ikona lat sześćdziesiątych stała się w wieku 65 lat ponownie muzą dla L’Oréal Professionnel. Powróciła do świata mody w czasie, gdy marki kosmetyczne coraz częściej zabiegają o ambasadorów, którzy zaznaczyli ostatnie lata. Wybierając Twiggy, L’Oréal Professionnel dotyka kwintesencji lat sześćdziesiątych, ponieważ modelka symbolizuje minioną epokę. Epokę, której była ikoną.

Czytaj więcej