English
Aleksandra Adamska „Jak tylko zejdę z planu i zmyję makijaż, jestem nie do poznania. Lubię to!„
Parafrazując Vesper z filmu „Casino Royale” – są aktorki i … aktorki. Aleksandra Adamska należy do tych pierwszych. Jedna z najpopularniejszych obecnie polskich aktorek to osoba nie tylko obdarzona talentem, urodą ale także wyjątkową wrażliwością, zainteresowaniami i marzeniami, które w swej prostocie są kwintesencją szczęścia którego wszyscy pragniemy.
Spis treści:
- Kim jest Aleksandra Adamska?
- Rodzina
- Fakty i mity
- Czym jest aktorstwo?
- “Pati” i “Skazana”
- Praca z Agatą Kuleszą
- Rodzina, życie osobiste i marzenia
- Jestem osobą wysoko wrażliwą
- Aleksandra i metamorfozy
- Rola kobiet w kinematografii
Kim jest Aleksandra Adamska?
Szczupła i wysoka Ola urodziła się 15 czerwca 1990 r. w Katowicach, gdzie ukończyła liceum ogólnokształcące. Studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie ukończyła ze specjalizacją wokalno-aktorską. Posiada bogate portfolio. Występowała w produkcjach „O mnie się nie martw”, „Diagnoza”, „Atak paniki”, „Belle Epoque”, „Miasto 44”, „Hotel 52”, „Pierwsza miłość”, „Aż po sufit”. Rozgłos przyniosła jej rola Pati w serialu „Skazana”. Stała się aktorką rozpoznawalną. Mistrzostwo w kreacji tej roli zmotywowało twórców serialu do stworzenia odrębnego serialu „Pati”. Poznamy w nim losy bohaterki przed jej uwięzieniem.
Rodzina
„Jestem jednak domatorem, potrzebuję mieć blisko moją rodzinę i przyjaciół. Nie mogłabym wyjechać gdzieś bardzo daleko za karierą. Życie prywatne oraz moi bliscy są dla mnie zdecydowanie ważniejsi. Gdyby jednak się coś fajnego przydarzyło, to jasne, idę w to!”
Pochodzi z artystycznej rodziny. Ojciec jest muzykiem Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, a matka była choreografką zespołu folklorystycznego. ”Mój tata do dziś jest solistą Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i wybitnym pedagogiem gry na klarnecie. Wykłada na kilku uczelniach. Faktycznie dla mnie normą było, że muzyka zawsze była w moim domu. Jak tylko nauczyłam się chodzić, od razu stanęłam na scenie i w stroju krakowskim cwałowałam za Lajkonikiem na festiwalu folklorystycznym”. „Od zawsze przejawiałam talenty muzyczne, taneczne i aktorskie. Byłam dzieckiem, które w wieku pięciu latek znało na pamięć całe skecze Marcina Dańca. A właściwie jego dziecięcego alter ego “Marcinka De”. A potem występowałam przed całą rodziną i wszyscy pokładali się ze śmiechu. Moja siostra jest dziś wybitnym i bardzo cenionym w środowisku choreografem. Myślę, że jednym z najlepszych w Polsce. Mama i tata dawali dużą wolność, jeśli chodzi o wybór zawodowej ścieżki. Choć widzieli, że jesteśmy uzdolnione wokalnie czy tanecznie, do niczego nas nie przymuszali. Odwrotnie. Pamiętam, że kiedy miałam myśl, aby zostać fryzjerką, to mama się przyglądała temu i zastanawiała, czy mnie popchnąć w tym kierunku. Brali moje pomysły na serio. W moim domu od zawsze była akceptacja. To było piękne i jestem za to rodzicom ogromnie wdzięczna, bo dzięki temu moja siostra i ja tak rozwinęłyśmy skrzydła”.
Artystami są także siostra aktorki oraz jej szwagier. Siostra, Ewelina-Adamska-Porczyk (38 l.) wzięła przykład z mamy. Jest absolwentką Wydziału Pedagogiki na kierunku instruktor rekreacji ruchowej na AWF w Katowicach. Związała się zawodowo m.in. z Teatrem Muzycznym Capitol we Wrocławiu. Realizuje się zawodowo również jako choreograf filmowy. Zagrała w serialu “Tancerze” i “Pierwsza miłość”. Jest w związku ze znanym aktorem, Bartoszem Porczykiem („Barwy szczęścia”). Mają dwóch synów – Oskara i Gustawa.
Fakty i mity
Aktorka „na topie” cieszy się dużym zainteresowaniem publiczności. Nic zatem dziwnego, że na jej temat pojawia się wiele informacji w Internecie. Nie wszystkie odpowiadają prawdzie. Można na przykład przeczytać, że Ola „poza językiem polskim operuje również angielskim, hiszpańskim i niemieckim”. Nie jest to prawda. „Mówię biegle po angielsku, w podstawie mam hiszpański. Kiedyś uczyłam się też niemieckiego, posługiwałam się nim całkiem nieźle, choć bardzo tego nie lubiłam” przyznała Ola w jednym z wywiadów. Faktem jest natomiast, że lubi taniec. Występowała w zespole folklorystycznym Politechniki Śląskiej – Dąbrowiacy. Wspólnie z drużyną odwiedziła kilka państw, m.in. Słowenię, Francję, Chiny czy Grecję. „Uwielbiam tańczyć i taniec faktycznie towarzyszył mi przez całe życie. Przez wiele lat tańczyłam w zespole folklorystycznym i nie ukrywam, że bardzo za tym tęsknię. Polski folklor jest piękny, dynamiczny i bardzo ceniony za granicą. Chciałabym do tego kiedyś wrócić. Dziś ćwiczę jogę, jeżdżę na rowerze i rolkach. To jednak czysto rekreacyjne aktywności. Na Wikipedii, gdzie piszą o moich sportowych dokonaniach, zdecydowanie kogoś nieco poniosło (śmiech). Nie pierwszy zresztą raz. Kiedyś pisali tam, że mam męża i jest nim Stefan Pawłowski (śmiech)”. Brała również udział w Kongresie Utalentowanych Ludzi Europy w Warszawie. Jeśli czas jej na to pozwala, jeździ na nartach oraz pływa.
Czym jest aktorstwo?
„Studia traktowałam ją jako kolejny stopień do tego, by wykonywać ten zawód. Sporo moich kolegów mocno się poświęcało, podczas studiów. Ja też dawałam z siebie dużo, ale już na drugim roku grałam w Teatrze Dramatycznym w Warszawie czy w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie. W międzyczasie uczyłam się więc tego, co jest w tym zawodzie najistotniejsze – prawdziwej sceny, reżyserów i obcowania z publicznością. Wdrażałam się w zawód. I czuję, że właśnie scena nauczyła mnie najwięcej. Oczywiście profesorowie ze studiów też przekazali mi całe mnóstwo wiedzy. Miałam to szczęście, że w większości trafiłam na wspaniałych pedagogów.” wyznała w wywiadzie.
“Pati” i “Skazana”
„Na początku bardzo się przestraszyłam. Moja postać w “Skazanej” jest na tyle określona i silna, że jest jak ogórek w cheesburgerze. Jeden kęs robi całą robotę. (…) Zaczęłam się zastanawiać, co z tą postacią zrobić i jak ją wykreować, żeby była dalej lubiana.” – mówiła u Kuby Wojewódzkiego. Przyznała, że dzięki “Pati” nauczyła się czegoś ważnego. „Wyniosłam z tego serialu przepiękną prawdę. Bardzo często ludzie, którzy z pozoru są źli i są w więzieniu, tak naprawdę nie mają szczęścia w życiu. Często im się po prostu nie udało. Ważne, żeby nie ferować wyroków. Widzieć człowieka, a nie jego status społeczny. Pati nie jest złym człowiekiem. Po prostu miała pecha.„ – wyznała w wywiadzie dla TVN. Według Oli rola nie należała do łatwych. „Z początku producenci podeszli do tego lightowo. Uważali, że Pati to Pati. A ja im tłumaczyłam to, co czułam intuicyjnie, że ona musi być zupełnie inna. Że to musi być łagodniejsza dziewczyna, inna od tej, którą widzowie znają. Więzienie to arena, tam trzeba przetrwać i się obudować, żeby świat zewnętrzny nie miał dostępu do tego, co kruche w nas w środku. A Pati jest bardzo krucha, czuła i empatyczna”. To właśnie dzięki personalizacji tej roli przyczyniła się do jej uwiarygodnienia kreując tym samym postać, którą polubili widzowie.
Czytaj również: Magdalena Lamparska – zachwyca warsztatem aktorskim
Praca z Agatą Kulesza
„Praca z Agatą Kuleszą była czymś magicznym. To wspaniała osoba. Nie tylko doskonała aktorka z nieprawdopodobnym wyczuciem i zdolnością przenoszenia w filmowy świat. Oprócz tego jest normalną osobą, kobietą z krwi i kości, która dostrzega i docenia drugiego człowieka. Zna imiona asystentów, rozmawia z nimi. To może oczywiste, ale rzadko się to widzi na planach zdjęciowych. Zamiast tego widać hierarchizację, nierozmawianie z niektórymi pionami i to przez jednostki aktorskie, którą są na znacznie niższych pozycjach niż Agata Kulesza. To aktorka oscarowa. Ten stosunek do innych tak naprawdę jeszcze bardziej podbija jej wielkość. Bardzo się polubiłyśmy, bardzo mi pomogła, żeby ta moja Pati mogła być taka, jaka była. Wspierała mnie i była ze mną w tej podróży. Miałam lekką obawę, bo nigdy wcześniej czegoś takiego zawodowo nie zrobiłam. Myślę, że to duża odwaga, bo w serialu inaczej chodzę, inaczej mówię, mam wadę wymowy. Inaczej też wyglądam. Miałam pewne obawy jak Agata zareaguje na mój pomysł na postać. A ona nie dość, że to zaakceptowała, to jeszcze bardzo mnie wspierała”.
Rodzina, życie osobiste i marzenia
Ola nie ma męża. Aktorka bardzo strzeże swojej prywatności i nie podaje takich informacji publicznie. Jej życie prywatne jest tylko jej życiem. W przeszłości łączono ją z Marcinem Korczem. Nie ma na to jakichkolwiek potwierdzeń.
„Za każdym razem, gdy mówię o tym marzeniu, przechodzą mnie dreszcze. Bo to, czego najbardziej pragnę, to dożyć spokojnej, szczęśliwej starości w miłości. Jeśli bowiem na koniec życia jest się spokojnym, spełnionym i szczęśliwym, to znaczy, że się miało wspaniałe życie. To co się wydarzy po drodze, przyjmuję i przyjmę oczywiście z wdzięcznością. Zarówno te dobre jak i gorsze doświadczenia. Ale marzę o pięknym finiszu. No bo czy można czegoś lepszego chcieć niż cudownej mety?”
Jestem osobą wysoko wrażliwą
„Ja to tak określam, ale nie wiem, czy to jest jakiś rodzaj terminu psychologicznego. Przypuszczam, że tak. Ja odczuwam tę wysoką wrażliwość na co dzień. A dzięki terapii zaczęłam poznawać w ogóle swoje myśli, dopuszczać je do siebie, integruję je w sobie”, wyznała w rozmowie z VIVĄ. Czy to może oddziaływać na pracę aktorki? „Dzisiaj na przykład będąc na planie, było opóźnienie i to już była dla mnie za dużo, więc się po prostu popłakałam”, wyznała i dodała, że miało to swoje dobre strony. „Dzięki temu wyrównały się we mnie te emocje i dzięki temu mogłam przyjść tutaj właśnie widzieć wszystko być i nie stresować się na zbyt. A jest coś takiego, że czy to pomaga, czy szkodzi? Wydaje mi się, że taka po prostu jestem”, powiedziała.
„Ja jestem bardzo czułą i wrażliwą osobą. Nie tyle spokojna na sobie, co widzę ludzi wokół. Więc dzięki mojej wysokiej wrażliwości widzę też emocje innych ludzi. Będąc z nimi na planie, ja ich wszystkich widzę, ja ich wszystkich doceniam, ja im wszystkim pamiętam i widzę. Ich emocje są dla mnie bardzo istotne, bardzo istotne, żebyśmy wszyscy czuli się dobrze, to jest dla mnie bardzo ważne”, podsumowała w wywiadzie dla VIVY.
Aleksandra i metamorfozy
Eksperymentowanie ze swoim wizerunkiem to jej pasja. Zmienia swój wygląd niczym kameleon.Włosy blond, jak i całkiem ciemne, długie, średniej długości i krótkie. Podobnie z ubraniami. Sportowe, casualowe i te bardzo eleganckie. Do tego dodatki, które przyciągają uwagę – okulary, czapki, kolczyki. Wyraża swoją osobowość w wielu formatach.
Rola kobiet w kinematografii
„Wychodzę z założenia, że kobieta powinna miłością dekonstruować ten patriarchalny system, który wciąż jest u nas mocno zakorzeniony. Siła kobiet tkwi w ich delikatności, czułości i umiejętności okazywania miłości. Na miękko wprowadzamy coraz częściej produkcje z rolami kobiecymi, o kobietach. To coś wspaniałego i super, że ten czas nadchodzi.
Oczywiście nie jest fajnie, jak jest zerojedynkowo. Kiedyś byli w kinie tylko faceci, teraz idziemy w stronę kobiet. Wierzę, że w przyszłości to się wyrówna i to jest moim zdaniem idealna sytuacja. Uważam, że równość jest najważniejsza. Nie klasyfikuję ludzi. Nie ma dla mnie znaczenia narodowość, orientacja seksualna czy płeć. Najważniejszy jest człowiek i to, co za sobą niesie”.
Redakcja poleca: Iga Świątek – chluba polskiego tenisa i sukces młodej kobiety.
