Ikoniczne kawiarnie w Paryżu – miejsca crème de la crème

Istnieje wiele powodów, by odwiedzić Paryż: dla niektórych będzie to wielogodzinne zwiedzanie Luwru, dla innych zakupy lub długie spacery nad Sekwaną. Wizyta w tym mieście nigdy nie jest jednak kompletna bez odwiedzenia jednej z tutejszych klimatycznych kafejek. Przedstawione poniżej miejsca stanowią prawdziwe crème de la crème paryskich kawiarni – przez dekady lokale te kojarzyły się z pewną egalitarnością, były długo otwarte, sprzyjały nawiązywaniu relacji i wymianie myśli. W wielu przypadkach stawały się instytucjami, które odcisnęły swój głęboki ślad na kulturze. Nie bez przyczyny to właśnie w Paryżu ukształtowało się powiedzenie, że „do każdej rewolucji potrzebna jest kawiarnia”, poznaj ikoniczne kawiarnie w Paryżu.

Paryskie kawiarnie: Café Procope – najstarsza kawiarnia w Paryżu

Może być trudno uwierzyć, że kiedyś w Paryżu nie było kawiarni – aby wrócić do tego okresu, trzeba cofnąć się w czasie aż do XVII wieku. Gdy w 1686 roku Francesco Procopio dei Coltelli, kucharz z Sycylii, zakładał lokal nazywany dzisiaj jego nazwiskiem, miejsce uchodziło za nieco egzotyczne – kawa była orientalnym napojem kojarzonym z Bliskim Wschodem.

Najstarsza kawiarnia w Paryżu gościła wiele wybitnych osobistości — bywał tu nawet Napoleon, a Benjamin Franklin miał napisać w tym miejscu ważny traktat i wymieniać rewolucyjne idee w listach z Thomasem Jeffersonem. Będąc w Café Procope, można poczuć się nieco jak w muzeum, na co wpływ ma nie tylko długa historia tego miejsca, ale i zachowany w duchu epoki wystrój. Wśród wielu antyków, które można zobaczyć w kawiarni, znajduje się między innymi biurko, przy którym pracował Wolter.

Do Café Procope warto wybrać się na większy posiłek – można zamówić na przykład kurczaka w czerwonym winie (coq au vin), zupę cebulową, lub zmieniane każdego dnia menu lunchowe.

Paryskie kawiarnie: Café de Flore – w domu Sartre’a i Simone de Beauvoir

Kwiecisty szyld jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych i najczęściej fotografowanych miejsc w Paryżu, a utrzymany w stylu art deco wystrój nie zmienił się za bardzo od czasów drugiej wojny światowej. Co charakterystyczne dla wielu francuskich lokali posiada część stolików wystawioną na zewnątrz. To w zasadzie kawiarnio-restauracja, gdzie można wpaść, by napić się dobrej kawy i zjeść coś pysznego: rano p świeżutkie crossainty i inne typowo francuskie wypieki, a później tradycyjną zupę cebulową czy confit z kaczki.

Do Café de Flore warto zajrzeć jednak nawet jeżeli tutejsze menu samo w sobie nie jest wystarczającą zachętą – to miejsce-instytucja kulturalna, które swoją sławę zyskało w latach 30. XX wieku, gdy spotykali się tu artyści i rodziły się nowe tendencje w sztuce – surrealizm i dadaizm. W latach 40. Café de Flore stanowiło miejsce spotkań elity intelektualnej Paryża. Długo można wymieniać nazwiska słynnej klienteli: wśród osób, które gościły tu regularnie, byli między innymi Georges Bataille, Raymond Queneau, Pablo Picasso, André Breton, Louis Aragon, a nawet premier ChRL Zhou Enlai. Stałymi bywalcami byli pisarze i filozofowie z nurtu egzystencjalnego, a przede wszystkim słynna para: Jean-Paul Sartre i Simone de Beauvoir.

Jean-Paul Sartre o Café de Flore pisał następująco:

“Kompletnie się tu osiedliliśmy. Od dziewiątej rano do południa pracowaliśmy tutaj, później wychodziliśmy na lunch, wracaliśmy i gadaliśmy tu z przyjaciółmi do ósmej wieczorem. Po kolacji umawialiśmy się tu na spotkania. To może wyglądać dziwnie, ale jesteśmy w domu w Café de Flore”

Jak głoszą legendy, to jednak nie wyśmienite francuskie jedzenie było tym, co sprawiło, że Simone de Beauvoir pokochała to miejsce – a grzejnik w środku sali, który o każdej porze zapewniał ciepło. Bez względu na to, jak prozaiczne były przyczyny popularności Café de Flore, to miejsce odcisnęło ogromny wpływ na kulturę. Od 1994 roku kawiarnia przyznaje własną nagrodę literacką dla najlepiej zapowiadającego się autora, która jest odpowiedzią na „zbyt akademicką” zdaniem twórców nagrodę Goncourtów.

Paryskie kawiarnie: Les Deux Magots – w sercu rewolucyjnego fermentu

Słynna kawiarnia w Paryżu ma swojego równie słynnego rywala. Po drugiej stronie ulicy znajduje się Les Deux Magots – urokliwa brasserie, gdzie można napić się kawy i spróbować tradycyjnych dań kuchni francuskiej. Jej nazwa pochodzi od dwóch chińskich figurek, które zdobiły wnętrze znajdującego się w tym lokalu od 1835 roku sklepu z towarami orientalnymi. Gdy w 1885 roku otwarto kawiarnię, pozostawiono ozdoby, które można oglądać po dziś dzień.

Simone de Beauvoir i Jean-Paul Sartre bywali także tutaj. A wraz z nimi wielu innych wybitnych pisarzy i myślicieli – w tym Ernest Hemingway i James Baldwin, w czasach, gdy dopiero pracowali na swoją sławę. Dawno temu Les Deux Magots stanowiło centrum lewicowej myśli i rewolucyjnego fermentu, podczas gdy sąsiednia Café de Flore była kojarzona raczej ze środowiskami prawicowymi. Na przestrzeni lat bardzo wiele jednak się zmieniło, dlatego też bez względu na to, jakie masz poglądy, podczas pobytu w Paryżu zdecydowanie warto odwiedzić obydwa te lokale.

Będąc w Les Deux Magots warto spróbować dań takich jak croque monsieur, quiche lorraine czy omlet truflowy, a przede wszystkim najlepszej gorącej czekolady à l’ancienne, wpaść na śniadanie lub na kieliszek wina w późnych godzinach wieczornych. Oczywiście, bogata oferta gastronomiczna w Paryżu powoduje, że da się znaleźć miejsca, gdzie ceny są nieco niższe, a jedzenie smaczniejsze – w Les Deux Magots atmosfera jest jednak jedyna w swoim rodzaju i naprawdę magiczna.

Paryskie kawiarnie: La Rotonde – życie jest niepewne, najpierw zjedz deser

Otwarta w 1911 roku na Montparnasse La Rotonde to miejsce ekstrawaganckie, do którego warto wstąpić, jeżeli chciałbyś się przenieść do epoki jazzu. Przyciągająca wzrok intensywnym czerwonym kolorem kawiarnia zyskała dużą popularność w latach 20. gdy przeniosła się tu Peggy Guggenheim – słynna amerykańska kolekcjonerka dzieł sztuki, fundatorka muzeum – wraz z przyjaciółkami z Le Dome, gdzie zabraniano kobietom palić na werandzie. Swoją legendę La Rotonde zawdzięcza jednak przede wszystkim temu, że właściciel Victor Libio, przez całe lata pozwalał niezamożnym artystom przesiadywać w lokalu godzinami przy jednej filiżance kawy, a jeżeli nie mieli pieniędzy, jako płatność akceptował rysunki na serwetkach. To sprawiło, że stałymi gośćmi kawiarni byli Pablo Picasso, Amadeo Modigliani czy Diego Riviera.

Zgodnie z dewizą tego miejsca: „życie jest niepewne, zjedz najpierw deser” w La Rotonde można bez krępacji zamówić od razu coś słodkiego: na przykład creme brûlée, ciasto czekoladowe, albo pyszne makaroniki o smaku limonki i bazylii. Lokal słynie także z wybornych ostryg.

Paryskie kawiarnie: Café des deux moulins – urokliwa kawiarnia z „Amelii”

W sercu Montmartre, historycznej dzielnicy położonej na wzgórzu o tej samej nazwie, znajduje sie Café des deux moulins – kawiarnia, która stała się popularna za sprawą filmu „Amelia”. Jean Pierre Jeunet nakręcił tu wiele scen – tytułowa bohaterka grana przez Audrey Tautou pracowała w Café des deux moulins jako kelnerka, urzekając i widzów swoim urokiem i życzliwością. Coś z tej magii działa również na gości, którzy zaglądają tu, by po prostu napić się kawy czy zjeść lunch.

Nazwa lokalu nawiązuje do dwóch młynów – słynnego kabaretu Moulin Rouge i sąsiedniego Moulin de la Galette, który pochodzi z XVII wieku, gdy rzeczywiście produkowano w nim mąkę. W tej części Montmartre nadal panuje nieco małomiasteczkowa atmosfera, a Café des deux moulins jest trochę tego wyrazem: to bistro w autentycznym dawnym paryskim – niektórzy narzekają, że wystrój nieco „trąci myszką” jednak dla fanów filmu Café des deux moulins to miejsce kultowe. W menu znajdziemy wiele typowych francuskich przysmaków, ale i wprowadzone z myślą o turystach burgery. Warto wybrać się tu, by obejrzeć filmowe pamiątki i zamówić menu lunchowe, które jest smaczne i dostępne w korzystnej cenie.

Paryskie kawiarnie: Café Laduree – w świecie Marii Antoniny, herbaty i najpiękniejszych makaroników

Café Laduree została założona w 1862 roku i pierwotnie funkcjonowała jako piekarnia.  Na początku XX wieku została doszczętnie zniszczona w pożarze, po którym odbudowano ją zmieniając profil działalności –  od tamtej pory koncentrowano się przede wszystkim na wyrobach cukierniczych i herbacie.  Prawdziwy sukces Café Laduree miał  jednak związek z ogromnym zainteresowaniem nowym migdałowym ciastkiem, które wprowadzono do oferty w latach 60. XX wieku –  to właśnie tutaj wymyślono dwuwarstwowe, przekładane kremem makaroniki, które po dziś dzień wykonywane są z dużą pieczołowitością.

Odwiedzając Café Laduree na Champs-Elysées doświadcza się, że każdy moment spędzony w kawiarni stanowi doskonałą harmonię między przyjemnością dla oczu i pobudzaniem zmysłów. Wnętrza wręcz zachwycają, dlatego też w tej kawiarni chce się przebywać godzinami. Tu można przez jeden dzień poczuć się jak Maria Antonina wśród wystawnych krzeseł ze złotymi detalami, stołów z marmurowymi blatami, grubych atłasowych zasłon i pasteli, sączyć autorskie kompozycje herbat i próbować najpiękniejszych makaroników w dziesiątkach różnych smaków.

Przeczytaj także: Mediolan – westchnienie o wielkiej modzie