Wypisane na twarzy…
Twarz ludzka jest bardzo specyficznym regionem naszego ciała. Występuje tutaj odmienny typ mięśniówki. W większości wszystkie przyczepy mięśni zlokalizowane są w obrębie szkieletu. Dzięki temu możemy się dowolnie poruszać. Mięśnie twarzy, jako cechę charakterystyczną, posiadają przyczepy zlokalizowane w skórze lub tkance podskórnej. Gwarantuje to nam możliwość poruszania wykonywania tzw. ruchów mimicznych, które wyrażają nasze emocje.

Czym są mięśnie?
Jest to specjalna tkanka kurczliwa, która uzyskując odpowiedni impuls nerwowy kurczy się lub rozluźnia – nic innego jak skraca swoją długość i wraca do wyjściowej. Ta część mięśnia, która przyczepiona jest do kości nie zmienia swojego położenia, pociągana natomiast zostaje przeciwna jego część, co skutkuje zmianą położenia skóry w miejscu gdzie dany mięsień kończy swój bieg. Mamy różne grupy wyrazowych mięśni głowy:

  • mięśnie sklepienia czaszki
  • mięśnie małżowiny usznej
  • mięśnie otoczenia szpary powiekowej
  • mięśnie nozdrzy
  • mięśnie otoczenia szpary ustnej

W każdej z tych grup wyróżniamy mięśnie odpowiedzialne za poszczególne ruchy struktur twarzy.

Zmarszczki mimiczne – część I
Zmarszczki mimiczne to zapis naszych emocji.
Źródło: Pinterest

Wtyczka i gniazdko
Swoim Pacjentom zasadę funkcjonowania mięśni tłumaczę w obrazowy sposób. Załóżmy, że mięsień posiada gniazdko, do którego stale podłączona jest wtyczka – nerw. Dzięki temu możliwy jest stały dopływ impulsu nerwowego, który generuje skurcz mięśnia – jego pracę. Zasada jest prosta: mięsień intensywnie ćwiczony rośnie w siłę i znacznie zwiększa się jego masa, zupełnie jak w przypadku mięśni ciała celowo ćwiczonych na siłowni. Mięśnie twarzy nie różnią się tutaj niczym z pozostałą mięśniówką naszego ciała. Regularne skurcze tych samych partii mięśniowych powodują przerost mięśnia i nadmierną jego kurczliwość – hipertrofię oraz hipertonię. Efektem takich „ćwiczeń” są właśnie nasze mięśnie mimiczne. Co musimy zrobić, aby to błędne koło przerwać? Otóż nic innego jak „wyjąć wtyczkę z gniazdka”! Jak to zrobić? To bardzo proste – czasowo i odwracalnie „porazić” mięsień toksyną btulinową (BTX-A).

strefy zmarszczek
Obszary na twarzy, w których pojawiają się zmarszczki.
Źródło: Pinterest

Dlaczego zmarszczki mimiczne powstają?
Już w życiu płodowym możemy dzięki rozwojowi obrazowania USG obserwować pierwsze grymasy na twarzach naszych nienarodzonych jeszcze pociech. Już wtedy zaczyna się ta „gra”. Dopóki nasza skóra jest silna i elastyczna potrafi opierać się działaniu mimiki i natychmiast, gdy następuje rozkurcz tkanki mięśniowej skóra staje się gładka i zmarszczki mimiczne znikają – wg skali Glogau jest to I typ w opisie stanu skóry twarzy. Następnie pojawiają się delikatne zmarszczki, które utrzymują się jeszcze krótko po ustaniu mimicznych ruchów lecz z czasem się rozprostowują (typ II Glogau, ok. 25. – 35. rok życia). Bardziej zaawansowanym problemem są zmarszczki mimiczne stale widoczne na twarzy, mniej lub bardziej głębokie, zupełnie nie wypłycające się na skutek ustania pracy mimicznej mięśni (typ III Glogau, ok. 35. – 65 rok życia). Ostatnim typem w tej klasyfikacji jest twarz, na której widnieją liczne zmarszczki mimiczne, bez względu na stan napięcia mięśniowego (typ IV Glogau, mniej więcej po 65. roku życia)

typcechy charakterystyczneokres życiazalecana terapia
I„brak zmarszczek”

sprężysta, elastyczna i gładka skóra twarzy, brak widocznych zmarszczek mimicznych ani statycznych

do ok. 25 roku życiaterapia miejscowa, np. mezotarapia, peelingi chemiczne, lasery biostymulacyjne itp.
II„zmarszczki podczas ruchu”

pojawiające się wyraźne zmarszczki mimiczne na skutek gry mięśniowej, znikające zupełnie na skutek rozluźnienia mięśniówki twarzy

ok. 25. – 35. rok życiaBTX-A plus terapia miejscowa    (jak wyżej)
III„zmarszczki podczas spoczynku”

wyraźne, stale widoczne zmarszczki statyczne , pozostałe w miejscu zmarszczek spowodowanych ruchami mimicznymi twarzy

ok. 35. – 65. rok życiaBTX-A plus wypełniacze
IV„nic poza zmarszczkami”

liczne, głębokie zmarszczki zarówno statyczne jak i mimiczne, skóra o znikomej elastyczności

m. w. po 65. roku życiaBTX-A (najlepiej w postaci mezobotox) plus intensywny resurfacing

Tab. Skala Glogau oraz jej charakterystyka.

1e98b776aae60c40ec047b13d0244f5cgentlewoman -
Szlachetny materiał zachowuje się jak nasza cera.
Źródło: Pinterest

Tkanina zasłonowa i taśma ściągająca
W rozmowie z Pacjentami na temat skali Glogau, gdy określamy rodzaj i skalę problemu na moment oczami wyobraźni przenosimy się do szwalni pięknych zasłon. Nawet najdroższe, najgrubsze i najpiękniejsze tkaniny są gładkie dopóki nawinięte są na ekspozycyjnych walcach. W momencie, gdy decydujemy się na dany wzór, pani krawcowa odcina wybrany fragment materiału i poddaje go obróbce, w trakcie której wszywana jest taśma marszcząca. Materiał od teraz będzie naszą skórą, a taśma mięśniem.
Kiedy taśma jest wszyta, ale jeszcze nie ściągnięta, materiał nadal pozostaje gładki, bez zagnieceń – typ I Glogau. Kiedy próbnie dowolnie marszczymy taśmę, następnie ją uwalniając, materiał nadal po rosprostowaniu nie wykazuje zagnieceń – typ II Glogau. Natomiast, gdy uzyskamy już upragnioną gęstość plisów materiału, wszywamy taśmę na stałe i wieszamy zasłonę. Im dłużej tkanina pozostaje w marszczeniu, tym większych zagnieceń spodziewamy się po rozprostowaniu taśmy – typ III Glogau. Niestety zagniecenia te same już nie znikną – po rozcięciu taśmy trzeba będzie najprawdopodobniej jeszcze tkaninę dodatkowo wyprasować. Jeżeli natomiast ową zasłonę zdejmiemy, bez rozcinania taśmy, chaotycznie upchniemy do szafy, po latach wyciągniemy tkaninę o licznych, nieregularnych zagnieceniach i niestety dużo wysiłku będziemy musieli włożyć, aby ową tkaninę wyprasować – typ IV Glogau.

W kolejnej części dowiedzą się Państwo, jak skutecznie walczyć z powyższymi typami zmarszczek.

Polecamy również

UDOSTĘPNIJ