Seksualność kobiet jest złożonym obszarem, który może być podatny na różne rodzaje dysfunkcji. Jednym z obszarów, który wymaga szczególnego zrozumienia i uwagi, są zaburzenia podniecenia u kobiet. Warto przeanalizować przyczyny tych zaburzeń oraz wyzwania, jakie stawiają one przed specjalistami ds. zdrowia seksualnego.

Spis treści:

Zaburzenia pożądania seksualnego u kobiet: definicja i typ

Zaburzenia pożądania seksualnego u kobiet obejmują szeroką gamę trudności związanych z brakiem lub zbyt niskim pożądaniem seksualnym. To zjawisko może mieć zarówno przyczyny fizyczne, jak i psychologiczne. Dla wielu kobiet obniżone libido może być wynikiem zmian hormonalnych, takich jak menopauza czy zaburzenia hormonalne. Jednakże, aspekty psychologiczne, takie jak stres, depresja czy problemy w związku, również wpływają na poziom pożądania.

Redakcja poleca: Odrzucam toksyczność standardów „piękna”: autentyczność mojej kobiecości

Typy zaburzeń pożądania obejmują:

  • Hipoaktywne zaburzenie pożądania seksualnego: Charakteryzuje się niskim poziomem zainteresowania seksem, brakiem fantazji erotycznych i rzadkimi pragnieniami seksualnymi.
  • Brak pożądania seksualnego: Kobieta może odczuwać całkowity brak chęci na aktywność seksualną, nawet w sytuacjach, które wcześniej były dla niej satysfakcjonujące.

Zaburzenia podniecenia seksualnego: wprowadzenie do problemu

Podniecenie seksualne to kolejny kluczowy aspekt satysfakcji seksualnej. Zaburzenia podniecenia obejmują trudności z osiągnięciem i utrzymaniem odpowiedniego stopnia podniecenia podczas aktywności seksualnej. To zjawisko może prowadzić do problemów z osiągnięciem orgazmu, co z kolei może wpływać na poziom zadowolenia z życia seksualnego.

Zaburzenia podniecenia
Fot: Kinga Howard

Przyczyny zaburzeń pożądania i podniecenia u kobiet

Faktory psychologiczne:

  • Stres i depresja: Wysoki poziom stresu czy obecność depresji, mogą znacząco wpływać na libido i zdolność do odczuwania podniecenia.
  • Problemy z samooceną: Niskie poczucie własnej wartości czy trudności z zaakceptowaniem własnego ciała, mogą wpływać na sferę seksualną.

Faktory fizyczne:

  • Zmiany hormonalne: Menopauza, ciąża czy zaburzenia hormonalne, mogą znacząco wpływać na pożądanie i podniecenie.
  • Problemy zdrowotne: Choroby przewlekłe, takie jak cukrzyca czy nadciśnienie, mogą negatywnie wpływać na funkcjonowanie seksualne.

Wyzwania terapeutyczne w leczeniu zaburzeń seksualnych u kobiet

Terapia psychologiczna:

  • Terapia pożądania seksualnego: Skupia się nad identyfikacją przyczyn psychologicznych zaburzeń pożądania i opracowywaniem strategii terapeutycznych.
  • Terapia par: Zaburzenia seksualne często wpływają na relacje, dlatego terapia par może być kluczowym elementem leczenia.

Terapia farmakologiczna:

  • Leki hormonalne: W przypadku zaburzeń związanych z hormonami, leki hormonalne mogą być skuteczną opcją.
  • Leki poprawiające przepływ krwi: W niektórych przypadkach, leki poprawiające przepływ krwi mogą być zalecane dla poprawy podniecenia.

Edukacja i świadomość seksualna jako klucz do zrozumienia zaburzeń seksualnych u kobiet

Ważnym aspektem w leczeniu zaburzeń pożądania i podniecenia u kobiet jest edukacja i zwiększenie świadomości. Współpraca z lekarzami, psychologami, seksuologami oraz udział w terapii, może pomóc w zidentyfikowaniu indywidualnych przyczyn i dostosowaniu leczenia do konkretnych potrzeb pacjentki.

Brak ochoty na seks u kobiet to zjawisko wielowymiarowe, a przyczyny mogą być różnorodne. Ważne jest, aby zrozumieć, że każda kobieta jest jednostką indywidualną, a różne czynniki mogą wpływać na jej zdolność doświadczania pożądania seksualnego. Jeśli brak ochoty na seks staje się problemem, warto skonsultować się z lekarzem lub specjalistą ds. zdrowia seksualnego, aby zidentyfikować konkretne przyczyny i dostosować odpowiednie podejście terapeutyczne.

Czytaj także: Bullying w szkole i jego wpływ na rozwój psychologiczny dzieci i młodzieży

Zespół Kehrera – choroba wdowia

W dzisiejszym społeczeństwie, które stara się być coraz bardziej otwarte w kwestiach związanych z seksem, choroby intymne wciąż pozostają w strefie głębokiego tabu. Mimo postępującej świadomości seksualnej, kobiety często wstydzą się rozmawiać z lekarzami czy psychoterapeutami o swoich nietypowych symptomach. Jednym z rzadkich przypadków tego rodzaju jest choroba wdowia, nazywana również chorobą pięciu objawów czy zespołem Kehrera. Czym dokładnie jest ta przypadłość i w jaki sposób można ją leczyć?

Zespół Kehrera – choroba wdowia
Fot: Getty Images

Choroba wdowia: nie tylko wśród wdów…

Stosunek seksualny nie zawsze kończy się orgazmem, zwłaszcza w przypadku kobiet. Raporty, takie jak “Seksualność Polaków 2017 r.” prof. Zbigniewa Izdebskiego, sugerują, że mężczyźni (55%) częściej są zadowoleni z życia seksualnego niż kobiety (49%). Zespół Kehrera występuje, gdy kobieta przez długi czas nie osiąga orgazmu, co prowadzi u niej do fizjologicznych objawów. Termin “choroba wdowia” pojawił się, gdy dotyczył głównie owdowiałych kobiet, które cierpiały po utracie partnera, również w sferze intymnej.

Należy zauważyć, że główną grupą podatną na chorobę wdowią są młode kobiety o normalnym libido, które jednak z różnych powodów nie doświadczają satysfakcji seksualnej. Ważne jest zrozumienie, że kobieta cierpiąca z powodu braku satysfakcji seksualnej jest normalna, a potrzeba spełnienia seksualnego jest równie ważna, jak inne potrzeby fizjologiczne.

Przyczyny choroby Kehrera

  1. Brak stosunków seksualnych
    • Choroba Kehrera często wiąże się z brakiem regularnych stosunków seksualnych, co prowadzi do frustracji i niezaspokojenia seksualnego.
  2. Niedopasowanie partnerów
    • Konflikty związane z niekompatybilnością seksualną partnerów mogą sprzyjać rozwojowi choroby Kehrera.
  3. Zmiana partnera, brak spełnienia
    • Kobieta, która doświadczyła satysfakcji seksualnej w poprzednich związkach, może nie osiągać orgazmu w obecnym związku z powodu różnych czynników, takich jak zła technika czy brak komunikacji.
  4. Blokady psychiczne
    • Bardziej złożone przyczyny, takie jak blokady psychiczne, mogą uniemożliwiać kobiecie osiągnięcie satysfakcji seksualnej w obecnym związku.
  5. Niezaspokojenie seksualne w związku
    • Nawet kobieta pozostająca w związku może nie doświadczać seksu tak często, jak jej potrzeby tego wymagają, co także może prowadzić do zaburzeń seksualnych.

Warto podkreślić, że zespół Kehrera to skomplikowany problem, a przyczyny mogą być różnorodne. W przypadku podejrzenia tej choroby istotne jest skonsultowanie się z lekarzem specjalistą w celu dokładnej diagnozy i skierowania na odpowiednie leczenie.

Zespół Kehrera: pułapka mylących objawów

Zespół Kehrera to specyficzne zaburzenie seksualne, którego nie należy mylić z anorgazmią, czyli trudnością w osiąganiu orgazmu zarówno fizyczną, jak i psychiczną. Wręcz przeciwnie, zespół Kehrera może być wynikiem tego stanu.

Powszechnie znaną nazwą tego schorzenia jest również “choroba 5 objawów”. Wyróżniamy w niej dwie fazy, z których pierwsza zaczyna się od braku satysfakcjonującego życia seksualnego, co odbija się silnie na psychice kobiety. W rezultacie mogą pojawić się takie objawy, jak: rozdrażnienie, niepokój, zdenerwowanie czy rozgoryczenie.

Pewne okoliczności sprzyjające tej fazie można porównać do “zespołu napięcia przedmiesiączkowego na sterydach”. Jest to intensywne doświadczenie, które może trwać przez cały miesiąc, a nie tylko przed miesiączką.

Po przejściu przez etap psychiczny zazwyczaj pojawiają się niepokojące objawy fizjologiczne.

5 objawów choroby Kehrera

  • ból podbrzusza (okolica lędźwi i krzyża),
  • żylaki, które pojawiają się w okolicach miednicy małej, ud, podudzi i odbytu,
  • świąd pochwy i sromu, a także towarzyszące temu upławy − często mylone jest to z infekcjami intymnymi,
  • obrzęk i pogrubienie macicy, nieregularne miesiączki, a także niepojawianie się naturalnego śluzu − ten objaw często utrudnia stosunek,
  • ból i skurcze więzadeł krzyżowo-macicznych.

Leczenie choroby Kehrera

  • Terapia partnerska:
    • Zmiana postawy partnera wobec współżycia seksualnego.
  • Autostymulacja (autoerotyzm):
    • Samodzielne eksplorowanie przyjemności jako część procesu terapeutycznego.
  • Farmakoterapia:
    • W przypadku nieakceptacji masturbacji, farmakoterapia może pomóc pacjentce w celu zwiększenia u niej poziomu libido.
  • Nawiązanie nowego związku:
    • W przypadku nawiązania nowego, satysfakcjonującego związku, objawy mogą zaniknąć samoistnie.


Pamiętajmy, że diagnozę i leczenie chorób intymnych powinien przeprowadzić wykwalifikowany lekarz ginekolog po dokładnym wykluczeniu innych możliwych przyczyn. Nie bagatelizujmy objawów, ponieważ mogą świadczyć również o innych problemach zdrowotnych. Walka z tabu wokół tych kwestii jest kluczowa dla zapewnienia pełnej opieki i zrozumienia dla osób dotkniętych niezaspokojeniem seksualnym.

Redakcja poleca: Nie tylko pozycje seksualne — co kobiety lubią w seksie?

UDOSTĘPNIJ

Używamy plików cookie, aby zapewnić najlepszą jakość korzystania z Internetu. Zgadzając się, zgadzasz się na użycie plików cookie zgodnie z naszą polityką plików cookie.

Close Popup
Privacy Settings saved!
Ustawienie prywatności

When you visit any web site, it may store or retrieve information on your browser, mostly in the form of cookies. Control your personal Cookie Services here.

These cookies are necessary for the website to function and cannot be switched off in our systems.

Technical Cookies
In order to use this website we use the following technically required cookies
  • wordpress_test_cookie
  • wordpress_logged_in_
  • wordpress_sec

Odrzuć
Zapisz
Zaakceptuj