Orgazm, którego nie było

Netflix nie ma w Polsce lekko. Sygnowane przez platformę polskie filmy i seriale w najlepszym razie osiągają status guilty pleasure („Wszyscy moi przyjaciele nie żyją”), w najgorszym – nieoglądalnych gniotów („Erotica 2022”). Antologia erotyczna jest tu niezłym punktem odniesienia, bo „Sexify” również porusza kwestie kobiecej seksualności, budowania relacji i wyrywania się z gorsetu społecznych oczekiwań. Jednak, gdy twórczynie „Erotiki” brnęły w arthousowe eksperymenty, autorzy „Sexify” postawili na popkulturową lekkość. Niestety, i to nie okazało się receptą na sukces. Pojawił się za to orgazm… którego nie było.

Natalia (Aleksandra Skraba), studentka informatyki, w ramach pracy dyplomowej przygotowuje aplikację optymalizującą sen. Ze swoim projektem dziewczyna ma zamiar wystartować w konkursie na ministerialny grant, jednak jej pomysł zostaje storpedowany przez opiekuna naukowego. Aby nie stracić szansy na udział w konkursie, Natalia chce stworzyć apkę pomagającą kobietom osiągnąć orgazm. Do pomocy werbuje prowadzącą nieudane życie seksualnie Paulinę (Maria Sobocińska) i rozerotyzowaną Monikę (Sandra Drzymalska).

Tak różne bohaterki mogły być ciekawym punktem wyjścia do refleksji nad dziewczyńskimi problemami w kraju, w którym o seksie mało kto umie rozmawiać. Konserwatywna Paulina stwarzała okazję na wgląd w realia tworzone przez katolicki tradycjonalizm i brak edukacji seksualnej. Wywodząca się z liberalnego środowiska, śmiało korzystająca z Tindera Monika, mogła rzucić więcej światła na nowoczesne randkowanie. Z kolei Natalia, początkowo sprawiająca wrażenie osoby aseksualnej i/lub aromantycznej, budziła nadzieję na reprezentację mało znanej mniejszości. Jednak w bagienku banalnych dialogów, czerstwych żartów (Poproszę kanapkę z seksem… to znaczy z serem) i scen-zapychaczy szybko utonął jakikolwiek socjologiczny i edukacyjny potencjał produkcji. Wszyscy uprawiający seks są piękni i młodzi, orgazm przychodzi od patrzenia w oczy, a aseksualność to mit.

Irytują też dziury fabularne, przez które można odnieść wrażenie, że akcja serialu toczy się w alternatywnej rzeczywistości, gdzie nie obowiązują reguły logiki i zdrowego rozsądku. Prawdziwy koszmar zaczyna się wówczas, gdy dziewczyny przystępują do tworzenia apki. Sceptycyzm budzi już fakt, że za projekt dotyczący orgazmu zabiera się osoba pozbawiona erotycznych doświadczeń i niezbyt nimi zainteresowana. Ale od czego jest biblioteka i badania naukowe? Jednak Natalii jakoś nie przychodzi do głowy zapoznanie się z medycznymi, psychologicznymi i socjologicznymi aspektami tematu (co mogłoby zresztą stworzyć ciekawą stronę edukacyjną serialu). Wiedzę o seksie woli zdobywać z portali internetowych, w seks shopie i od koleżanek, powielając w ten sposób najgorsze możliwe wzorce.

Nic zatem dziwnego, że o słynnych badaniach Williama Mastersa Natalia dowiaduje się od znajomego (swoją drogą, niezbyt to feministyczne, drodzy twórcy, wymazać z tej historii Virginię Johnson, współautorkę badań). Dziewczyny postanawiają przeprowadzić własny eksperyment i w akademiku aranżują miejsce o nazwie Kopulatorium – podpięte do urządzenia monitorującego pracę mózgu studentki mają uprawiać seks, a następnie wypełniać ankiety na temat doznań. Dziewczyny szybko jednak porzucają monitorowanie par, ich ankieta przypomina psychotesty z „Bravo”, a Kopulatorium dostarcza po prostu okazji do przeestetyzowanych scen erotycznych. Wyraźnie przy tym widać, że scenarzyści nie mają zielonego pojęcia nie tylko o seksuologii i tworzeniu aplikacji, ale nawet o tak banalnych sprawach jak funkcjonowanie uczelni.

Śledząc wypowiedzi twórców serialu, trudno zrozumieć, dlaczego ponieśli tak spektakularną klęskę. Piotr Domalewski to przecież twórca utalentowany, autor obsypanej nagrodami „Cichej nocy”. O ile jednak doskonale czuje się w komediodramatach osadzonych w przaśnych realiach polskiej prowincji, o tyle stylistyka, w której utrzymane jest „Sexify” to dla niego najwyraźniej terra incognita. Wybór lekko absurdalnego sztafażu sam w sobie nie jest zły – za dużo w naszej kulturze śmiertelnej powagi i patetycznego zadęcia. Komediowe podejście znakomicie zagrało przecież w przypadku brytyjskiego „Sex Education” i niemieckiego „Jak sprzedawać dragi w sieci (szybko)”. Obie produkcje Netflixa miały jednak coś, o czym „Sexify” może tylko pomarzyć – wyrazistych bohaterów, ciekawą historię, solidną podbudowę merytoryczną i autentyczną odwagę w podejmowaniu niewygodnych tematów.